یک روز ابوحنیفه خدمت امام صادق(ع) آمد تا از آن حضرت استفاده کرده و سخنی بشنود، در این هنگام امام صادق(ع) خارج می شد در حالی که عصایی در دست داشت و بر آن تکیه کرده بود.

ابوحنیفه گفت: ای پسر رسول خدا! شما که هنوز به آن سن و سال نرسیده ای که به عصا نیازمند باشی. قال: «هوکذلک ولکنها عصا رسول الله اردت التبرک بها» حضرت فرمود: آری چنین است. ولی این عصا، عصای رسول خدا(ص) است، و من برای تیمن و تبرک آن را به دست گرفته ام.»

ابوحنیفه با شنیدن این سخن با شتاب نزدیک حضرت رفت و گفت: می خواهم آن را ببوسم. امام صادق(ع) با آرنج مبارکش مانع او شد، و فرمود: به خدا سوگند به یقین می دانی که این پوست و گوشت و موی بدن من، پوست و گوشت و موی رسول خدا(ص) است، ولی تو آن را نمی بوسی و حال می خواهی عصای رسول خدا(ص) را ببوسی؟! (1)