«پرتره»ها، «طبیعت بیجان»ها و «منظره»ها: حسینعلی ذابحی برای خودش در نقاشی دنیای ویژه ای دارد: دنیایی که از تحصیلش در هنرستان تجسمی پسران در سال های ابتدایی دهه پنجاه شکل گرفته و بعدها با ادامه تحصیل در بوزار فرانسه کامل شده است. او بخشی از همین دنیا را در نمایشگاهش که چندی پیش در گالری هور برگزار شد هم به نمایش گذاشت تا بهانه اصلی این گفت وگو فراهم شود. اما کارهای ذابحی با هر آنچه ممکن است این روزها روی دیوار هر گالری ببینید متفاوتند: تفاوتی که این نقاش در طول این گفت وگو از آنها زیاد خواهد گفت. او از خاطره هایش از تهران قدیم به راحتی نمی گذرد و در تمام این سال ها سعی کرده بخشی از این خاطرات را در نقاشی هایش هم منعکس کند.