این گونه خطابشان می کند: «دوستان عزیز، بچه محل های گرامی!» و این خطابه انگار بوی بازگشت می دهد؛ به کوچه پس کوچه های کودکی و نوجوانی. به جنوب شهر، نازی آباد. همان محله ای که سعید حجاریان از آن برخاست، حاج داوود کریمی، عباس عبدی، اکبر گنجی و محمد پروازی و در همان حول و حوش هم عمادالدین باقی.

حالا که حزب «اتحاد ملت» دفتری را در نازی آباد افتتاح می کند، سعید حجاریان فرصت را مغتنم می داند تا در توصیف نازی آباد و قدرت این محل و بچه محل های خودش چند کلمه ای بنویسد و البته از حزب اتحاد بخواهد در کنار سازمان های مردم نهاد برای رفع مشکلات این منطقه اقدام کند. این توصیه را می توان به مثابه نقطه عطفی در نگرش و کنش فعالیت های تشکیلاتی جریان اصلاحات قلمداد کرد؛ بازگشت به انگاره های عدالت خواهانه.