براساس اظهارات دبیر کل بانک مرکزی که به تازگی در همایشی در بانک تجارت مطرح شد، شبکه بانکی کشور 22 هزار شعبه با 250 هزار نفر پرسنل دارد. از طرف دیگر کشور کانادا با 1،535 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی دارای 31 بانک مشتمل بر هفت هزارو 558 شعبه با 423 هزارو 116 نفر پرسنل است که حجم دارایی های این بانک ها معادل 4،711 میلیارد دلار یا به تعبیری 9.8 برابر دارایی های بانکی ایرانی (525 میلیون دلار) است که گفته می شود این دارایی ها حداقل 30 درصد بالای قیمت بوده و در صورت رعایت مقررات بانک مرکزی و استانداردهای بین المللی گزارشگری حجم دارایی بانک های ایرانی به زیر 500 میلیون دلار سقوط خواهد کرد. همچنین دارایی های 10 بانک اول مالزی معادل 2.493 میلیارد دلار است.

با توجه به اینکه تولید ناخالص داخلی کانادا تقریبا 3،8 برابر ایران است، تعداد بانک های ایرانی معادل بانک های کانادا و تعداد شعب بانک های ایرانی 3.3 برابر شعب بانک های کاناداست. حتی با فرض 2.2برابربودن جمعیت ایران نسبت به کانادا چون بانک تابع خدمات مالی و پولی است و حجم خدمات پولی- بانکی کانادا عظیم و غیرقابل مقایسه با ایران است، تعداد شعب بانکی کشور توجیه پذیر نیست؟! آمار فوق حکایت دارد که به ازای هر سه هزارو 200 نفر ایرانی یک شعبه بانک وجود دارد که این عدد معادل همین نسبت با کشورهای پیشرفته ای با تولید ناخالص داخلی حداقل شش تا هشت برابر ایران و گردش عملیات خدمات مالی حداقل 15 تا 20 برابر ایران است! این موضوع می تواند یکی از علل کاهش سود شبکه بانکی به دلیل افزایش هزینه های پرسنلی- اداری باشد، زیرا در جهان پیشرفته عملیات بانکی از طریق آنلاین بانکی، پوز و کیوسک بانک انجام می شود که بانک ها ناچار نباشند میلیاردها تومان منابع خود را صرف خرید ساختمان و سرقفلی کنند! اضافه کنیم شبکه بانکی ایران فارغ از موسسات مالی- اعتباری غیرمجازی است که گفته می شود حداقل 20 درصد نقدینگی 1200 هزار میلیارد تومانی کشور را در اختیار داشته و دارای صدها شعب پراکنده در سراسر ایران هستند!