زندگی و کار در محیط های پر سر و صدا بخصوص با اصوات ناخواسته و آزار دهنده می تواند تهدیدکننده سیستم عصبی و شنوایی باشد و به صورت مستقیم و غیر مستقیم، باعث بروز تاثیرات نامطلوب شود.

سردرد، سرگیجه، ضعف عمومی، تشدید صرع در افراد مصروع، تپش قلب، افزایش فشار خون و کندی عملکرد سیستم گوارشی، از علائم حضور در محیط های پر سر و صداست. اثرات مستقیم سر و صدای بیش از حد متوجه دستگاه شنوایی است که به صورت ناشنوایی موقت یا دائم عارض می شود.

به دلیل التهاب قسمتی از عصب شنوایی، علائمی چون احساس وز وز و گرفتگی گوش و خستگی روانی و گاهی کری عصبی موقت ایجاد می شود که با اصلاح آلودگی صوتی و رفع سر و صدا قدرت شنوایی بتدریج بازگردانده می شود. در صورتی که فرد به طور مداوم در محیط های پر سر و صدا حضور داشته باشد به مرور در فهم صداهای درگوشی مشکل پیدا خواهد کرد و در مورد صداهای بلند درخواست تکرار گفته ها را دارد. اگر به این نشانه ها توجه نشود، کری دائم عارض خواهد شد.

حاضر به اشتغال در محیط های پر سر و صدا نشوید، مگر این که به صورت دوره ای شنوایی تان را بررسی و از وسایل محافظ گوش همچون پلاک گوش، گوشی و... استفاده کنید.

به محض این که احساس کردید در محیطی اصوات به میزان زیاد افزایش پیدا کرده، آن محیط را ترک کنید.

زمانی که حس می کنید شنوایی تان دچار مشکل شده، هرچه سریع تر برای درمان به پزشک مراجعه کنید. باید درمان دارویی به گونه ای باشد که آسیب های وارد شده را کم کرده، از دائمی شدن اثر مخرب بر گوش جلوگیری کند.

هر چه زمان طولانی تری در معرض صدای بلند و هرچه به منبع صدا نزدیک تر باشید، به میزان بیشتری شنوایی آسیب می بیند.

افرادی که دارای چشمان روشن و پوست سفید هستند، بیشترین حساسیت را نسبت به صدا دارند. مطالعات گویای آن است که افراد رنگین پوست بیشترین مقاومت را در برابر صداهای ناهنجار نشان می دهند.