عشایر کرمانج حدود 400 سال است که در شمال شرقی ایران سکونت دارند. آنها در زمان شاه عباس صفوی وظیفه دفاع از مرزها را به عهده داشته اند. قلمرو آنها از مراوه تپه (گلستان) تا سرخس (خراسان رضوی) است و برای ییلاق به سمت گلستان و قشلاق به سمت خراسان حرکت می کنند.

در تعریف عشایر آمده است: جامعه انسانی نسبتا خوداتکا و خودبسنده که ساخت اجتماعی قبیله ای دارند و عموما زندگی خود را از دامداری اداره می کنند. اما امروز با توجه به نزدیک بودن عشایر به شهر، زندگی آنها بی تاثیر از شرایط اطراف نبوده و گذران زندگانی آنها جدا از فناوری، حمل و نقل، ارتباطات و... نیست. این مردم شیوه زیستی خود را «زندگی» نمی نامند، بلکه آن را «شغل» می نامند و بر این باورند که در شهر برای آنها شغلی وجود ندارد. آنها با نام عشایر کوچنده، در قرن بیست ویکم به شغل دامداری مشغولند. عکس های مهران میرزایی، عکاس جام جم آنلاین از زندگی روزانه این عشایر را ببینید.