از این دست خبرها در یک سال گذشته بارها و بارها به گوش هوادار پرسپولیس رسیده است و این یک واژه کاملا آشناست. اما قرار نیست هر بار که از روی سکوها شعاری علیه بازیکنان داده می شود آنها اشک بریزند و بگویند از پرسپولیس می رویم! آیا قراردادی وجود ندارد و آیا همیشه باید روزهای خوب در انتظار آنها باشد. از بین 30 هزار هواداری که به ورزشگاه می روند آیا همه آنها یک عقیده دارند و همه آنها از نتایجی که تیم می گیرد، عصبانی نمی شوند؟ توهین و فحاشی در همه جای جهان محکوم است و یک کار ناپسند، اما این هم دلیل نمی شود که پس از هر ناکامی و به دلیل برخوردهای نامناسب هواداران، بازیکن چمدانش را ببندد و بگوید؛ خداحافظ پرسپولیس! مهدی طارمی دل نازک است و اصلا توقع ندارد که هواداران با او چنین برخوردهایی داشته باشند.

در بازی با سیاه جامگان گادوین منشا بشدت از روی سکوها تشویق شد؛ اتفاقی که احتمال جرقه ناراحتی طارمی از هواداران را زده است. این در حالی بود که او در یک صحنه می توانست به منشا پاس بدهد و با بی دقتی توپ را از دست داد که این حرکت مورد اعتراض تماشاگران قرار گرفت. به همین دلیل بود که پس از بازی و در رختکن او گریه کرد و دوباره این شایعه به وجود آمد که طارمی عزم خودش برای رفتن را جزم کرده است. حتی از بوشهر خبر رسید که مادر مهدی طارمی هم از توهین به پسرش ناراحت شده است و یک شب خواب آرام نداشته. شاید بهتر باشد طارمی به جای این که این فشارها را به خانواده اش منتقل کند کمی منطقی تر برخورد کند و با جمع کردن حواسش نه موقعیتی را از دست بدهد و نه مقابل هواداران گارد بگیرد. ضمن این که او خودش می داند بین هواداران از چه محبوبیت ویژه ای برخوردار است و تماشاگرانی که به ورزشگاه می روند همیشه از ستاره های خودشان توقع بیشتری دارند. البته این نکته را هم نباید فراموش کرد که طارمی اگر می خواهد از پرسپولیس جدا شود یک بار برای همیشه تصمیمش را بگیرد. پرسپولیس آن قدر بزرگ هست که یک طارمی دیگر متولد کند!