پایگاه خبری جماران نوشت: در زمان نهضت ملی نفت می توان گفت که امام حتی به آیت الله کاشانی هم از این جهت انتقاد داشتند که این نهضت مهم که می توانست بر اساس قاعده فقهی «نفی سبیل» یعنی نفی سلطه بیگانگان بر شوون مسلمانان، عمق بیشتر بگیرد، چرا فقط به وجه سیاسی آن اکتفا و نهایت با عدم توفیق عملی مواجه شده است. از آن به بعد می توان دیدگاه امام(س) به دکتر مصدق و آیت الله کاشانی را دو خط موازی دانست که یک خط آن پاسداشت سوابق مثبت و شخصیت ضد استعماری آنها بوده و حضرت امام با احترام از آنها یاد کرده و خط دیگر وجه انتقادی که باز هم اغلب با حفظ احترام یاد شده است. اما در مورد آیت الله کاشانی به علت آنکه احساس می کرد بیشتر از دکتر مصدق مظلوم واقع شده و حتی انگ انگلیسی بودن به او چسباندند و طرفداران زیادی ندارد که بخواهند از نام او سوءاستفاده کنند، به جز مورد فوق کمتر انتقاد کرده ولی درباره دکتر مصدق به دلیل آنکه مشاهده می کرده برخی طرفداران او اصولا به دروغ خود را طرفدار او نشان می دهند مانند شاهپور بختیار و فقط برای استفاده ابزاری از او طرفداری کرده اند و برای مقابله با نهضت اسلامی، نهضت ملی نفت به رهبری دکتر مصدق را رنگ ایدئولوژی ملی گرایی می زنند، برخی انتقادها بالاخص به طرفداران ناصادق او وضوح بیشتری دارد و برخی افراد که به کل موضوع ها و مشکلاتی که در آن زمان به نام طرفداری از دکتر مصدق اتفاق افتاد، اشراف کافی ندارند، این انتقادها را به عنوان نفی کامل برداشت کرده اند.