عبدالله

ای هوس روی تو، ما را نفس

جز رخ زیبات که دارد هوس؟

دام رهم زلف چلیپای توست

میل رهایی نکنم زان قفس

آه! غمت می کشدم روز و شب

وه که دمت می کشدم پیش و پس

پیش تو ما منتظران کیستیم

هیچ کس هیچ کس هیچ کس

چشم من و طور تجلای تو

تا بدمد بر شب دل، زان قبس

می رسد از پردۀ سبز ظهور

زمزمۀ دوست ز چندین جرس

ای سپر شیعه! درین کارزار

جز تو نداریم به کس، دسترس