در بیشتر منابع شیعی آمده است که معاویه با وعده مال بسیار و ازدواج بایزید، جعده را تطمیع کرد تا شوهرش امام حسن(ع) را زهر دهد تا همسر فرزند خلیفه گردد و ثروت زیادی را به دست آورد.

«جعده» دختر اشعث بن قیس گمان می کرد، همین که امام حسن(ع) را از میان برداشت، با ثروتی زیاد عروس خلیفه وقت می شود و همه چیز تمام است. تا اینکه روزی امام حسن(ع) روزه بود، جعده زهری را که از معاویه گرفته بود در شیر ریخت و در هنگام افطار به امام داد. امام حسن(ع) مقداری از آن را نوشید و بلافاصله زهر را احساس کرد و فرمود: «انا لله و انا الیه راجعون». جعده پس از زهر دادن به امام حسن(ع) مورد نفرین آن حضرت قرار گرفت و هیچ گاه به آرزوی عروس خلیفه شدن خود نرسید. زیرا معاویه به او گفت: می ترسم آنچه را درباره مسموم کردن فرزند رسول خدا(ص) رواداشتی درباره فرزند من انجام دهی. (1)