پسربچه ای 9 ساله بود که نه مدرسه را دوست داشت و نه هم کلاسی هایش را. [به خیالش] ماهیت واقعی آنها را می شناخت: اشراری ملحد که مستحق مرگند. برای همین به باقی بچه ها حمله می کرد؛ اقدامی که برای انجام دادنش آموزش دیده بود. در نخستین روز بازگشتش، او را از ساختمان مدرسه دور نگه داشتند. دو سال از عمرش را در مکانی به دور از هم وطن های اروپایی اش گذرانده بود؛ جایی که شمارش اعداد را با شمردن ضربه های تازیانه بر پیکر قربانی های شکنجه یاد می گرفت، تماشای گردن زدن افراد جزء برنامه های آموزشی مدرسه به حساب می آمد و تبدیل شدن به یک مجاهد یا همان «کوسه جوان خلافت»، یگانه نقش وی برای آینده محسوب می شد؛ سال های زندگی اش در دژ رقه داعش به سوی تندروی و وحشیگری سوقش داده است و از وی پسری ساخته عمیقا گیج و سردرگم.