«مستوفی الممالک می گفت در مملکت ایران هرکس از کارها طفره بزند همیشه در امان است و حتی اگر ترک واجب هم کرده باشد مسوول نمی شود اما همین که برای انجام وظیفه دست به یک کار مثبتی بزند هرکس می رسد ایرادی به او می گیرد و طوری عرصه را بر او تنگ می کنند که از کرده خود پشیمان و از زندگی خود بیزار می شود.»