تلاش برای فهم حقیقت ذهن و فعالیت های آن، دست کم به یونان باستان بازمی گردد. در این دروه فیلسوفانی مانند افلاطون و ارسطو سعی کردند ماهیت معرفت انسان را توضیح دهند. مطالعه و تحقیق ذهن تا قرن نوزدهم یعنی تا زمانی که روان شناسی تجربی متولد شد، در حوزه فلسفه قرار داشت. ویلهلم ونت و دانشجویانش برای مطالعه درباره فعالیت های ذهن به صورت سیستماتیک به روش آزمایشگاهی روی آوردند. با وجود این، تا چند دهه روان شناسی تجربی تحت سلطه و قدرت رفتارگرایان بود. رفتارگرایی دیدگاهی است که منکر وجود ذهن است. طبق نظر رفتارگرایانی مانند واتسون روان شناسی می باید خود را به بررسی رابطه بین محرک های قابل مشاهده و پاسخ های