هوا تاریک شده است و مردم کاراکاس، پایتخت ونزوئلا یکی پس از دیگری درها و پنجره های خانه های خود را قفل می کنند و می بندند تا از جرم و جنایت هایی که این روزها سراسر کشور را فرا گرفته، در امان بمانند. اما در چنین شرایطی آدریانا 16 ساله، کفش و کلاه می کند تا سر کاری برود که او را از گرسنگی نجات می دهد. او دو سال پیش وقتی مادرش بیکار شد، توانست توسط یکی از آشنایان این کار را پیدا کند و به این ترتیب مهر تن فروشی بر پیشانی او زده شد. او می گوید: روزهای سختی داشتیم. شبها گرسنه می خوابیدیم. راه دیگری نداشتم. مگر یک بچه 14 ساله چه کاری می تواند پیدا کند. پولی که او از این راه به دست می آورد فقط کفاف خرج خورد و خوراکشان را می دهد.