نامش مریوان است چراکه به گفته دهخدا گویی مار فراوان داشته است اما جدا از تمام نشانه ها و مناظر طبیعت کم نظیرش مریوان، با فرهنگ غنی کردی اش مهدی برای فرهنگ و هنر و تداوم آنها در کشور بوده و هست.

در روزگاری زندگی نابسامان کولبرها از آن خطه قلب آدمی را به رنج می آورد، مریوان حیات جشنواره خیابانی اش را حفظ کرده و در تلاش است که به مسئولان گوشزد کند که هنر تنها در پایتخت و آن هم به دست مدیران معنا و تداوم نمی یابد، بلکه این شور و شوق هنرمندان و مردم است که می تواند یکی از مهم ترین رویدادهای هنری ایران و خاورمیانه را در دل شهرهای دیگر برگزار کند، همانگونه که در دهه 60 و بحبوحه جنگ هم مریوان یکی از مهم ترین مراکز هنری بود که هنر از دل مردمش بیرون می آمد و عطرش را در فضای تلخ آن روزها پخش کرد.