در سال های اخیر، مفهوم سرمایه اجتماعی به معنای اینکه مشارکت در گروه و جامعه، می تواند برای فرد منافع و کارکردهای مثبتی داشته باشد، یکی از رایج ترین مفاهیمی است که از علوم اجتماعی وارد ادبیات حوزه های دیگر علمی و حتی وارد زبان عمومی شده است. تاکید بر اهمیت اثرات مثبت روابط اجتماعی بر فرد و نگرانی و دغدغه نسبت به تنزل روابط اجتماعی معنادار در جوامع جدید، از مفاهیم و بحث های قدیمی جامعه شناسی هستند و می توان گفت واژه سرمایه اجتماعی در این معنی، مفهوم نو و جدیدی نیست و به آرای پیش کسوتان جامعه شناسی مانند کارل مارکس، امیل دورکیم یا گئورک زیمل برمی گردد. باقر ساروخانی و امرالله امانی کلاریجانی در