آفتاب می تابد، دو مرد از اهالی جزیره راه می روند و حرف می زنند، دوربین پشت سرشان حرکت می کند و در یک پلان بدون قطع به ضبط تصاویر می پردازد: گفت وگوها؟ نه لزوما: ضبط نور تصور زیباتری است. نور خورشید در این تک پلان چندین مرتبه تغییر می کند و سایه روشن های خوش رنگی خلق می شوند. وقایع غیرقابل کنترل این چنینی، گاهی اینگونه بکر است و غیرقابل انکار، لذت می بریم از دیدن شان و گاهی هم بی حساب و کتاب بودنش دردسرساز می شود و تبدیل می شود به بلایی آسمانی که جا و بیجا، نزول می کند بر سر ما و فیلمساز: دراینجاست که تماشاگر اجبارا وریته بودن را که به شکل غیرهنرمندانه ای با شلختگی ترکیب شده، تحمل می کند و دم