پروفسور لطف علی عسکرزاده که با نام لطفی زاده شناخته می شد، پدر منطق فازی ایران پنجشنبه 16 شهریور در 97 سالگی چشم از جهان فروبست. مردی که سهمی بزرگ در بلند کردن آوازه نام ایران داشت. زاده باکو بود و در 10 سالگی به ایران بازگشت. در دبیرستان البرز تهران درس خواند و وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. بعد از فارغ التحصیلی اما راهی امریکا شد و کارشناسی ارشد مهندسی برق را در انستیتو تکنولوژی ماساچوست به پایان رساند. درهمان سال وارد دوره دکترای دانشگاه کلمبیا شد و همزمان با اتمام دکتری با درجه استادیاری در همان دانشگاه مشغول به کار شد. او طی 10 سال نظریه های بدیعی در حوزه هایی مانند نظریه سیستم ها، نظریه مخابرات و نظریه کنترل مطرح کرد و پس از رفتن به دانشگاه برکلی رئیس گروه مهندس برق این دانشگاه شد.

گفته می شود یکی از دلایل موفقیت لطفی زاده، ریشه های چندملیتی وی بوده است. او 10 سال نخست زندگی را (با پدری ایرانی و مادری آذری/روسی) در آذربایجان (شوروی سابق) گذراند. دوران نوجوانی و بخشی از جوانی را در ایران و دوران کاری را در امریکا. خود می گوید که فرهنگ های چهارگانه ایرانی/روسی/آذری/ امریکایی در دانش و تفکر وی تاثیر داشته است. این ادعا در مجامع علمی مشهور شده است که تفکر شرقی (تفکر منعطف، سازگار و خاکستری، در برابر تفکر شکننده و دو دویی ارسطویی غربی) در ابداع نظریه فازی چیره بوده است.

لطفی زاده، استاد راهنمای حدود پنجاه دانشجوی دکتری بوده است. به دلیل تلاش های او در گسترش و تعمیق علم و فناوری، حدود سی دانشگاه معتبر به وی مدرک دکترای افتخاری داده اند. از جمله دانشگاه تهران، در 18 اسفند 1394 ضمن برگزاری کنگره بزرگداشت پروفسور زاده، دکترای افتخاری این دانشگاه را به وی، که از نخستین دانش آموختگان این دانشگاه در حوزه فنی- مهندسی بوده است، اعطا کرد. لطفی زاده، به خاطر دستاوردهای علمی وفناورانه، مفتخر به دریافت چندین جایزه و نشان علمی از جمله جایزه اوکاوا (ژاپن)، جایزه هوندا (ژاپن)، نشان همینگ IEEE، نشان افتخار IEEE، جایزه بنیامین فرانکلین و جایزه بنیاد پیشبرد مرزهای دانش (اروپا) شده است.