پای اخلاق و شرافت حرفه ای که به میان می آید، آزادی و سلامتی اولویتش نیست و دقیقا به همین دلیل است که این روزها روی تخت بیمارستان است، با صورتی که نمی خندد، علیرضا رجایی می خندد، اما صورتش نمی خندد تا یادآوری باشد برای هزینه هایی که باید پرداخت تا اخلاقی زیست و روزنامه نگار بود. ساده گیراست و خنده رو، مردم دار و مودب، اما برای آنچه که بیرون حلقه اخلاقیاتش قرار بگیرد اهل مماشات نیست. حتی اگر با او موافق نباشی همچنان به صداقتش ایمان داری. مرجعی است که برای اخلاقیات حرفه ای سراغش می روی. بیش از 10 سال پیش روزنامه نگاری تازه کار بودم. سوال هایم را درباره اخلاق حرفه ای روزنامه نگاری از او پرسیدم.