هنر را تقدیری جز خلق زیبایی نیست، چراکه هنرمند جانشین ذات آفریدگار بر زمین است و «إن الله جمیل و یحب الجمال» و چه چیز از آرامش و صلح زیباتر است؟! آن هم در این جهانی که به تلخی و کشتار و فقر و بغض و کینه آغشته است و هنرمند را گریزی از نمایش تلخی ها نیست تا شاید با هنر، جهان لحظه ای به خود آید و کمی آرام بگیرد و برای لحظه ای «صلح» در هستی روان شود. در طول تاریخ دو روی خشونت طلبی و صلح دوستی آدمی روبه روی هم ایستاده اند و هرلحظه آتشی از جنگ در نقطه ای از جهان روشن بوده است. این روزها، در قرن 21، قرن تمدن، تماشای درندگی انسان ها گاهی نومیدی را جلو می اندازد تا جایی که جان را به لب می رساند. در این