دنیای اقتصاد: سرمقاله این هفته اکونومیست که امروز به چاپ می رسد موضوع مبارزه با سرطان را بررسی کرده است. در این سرمقاله با اشاره به اینکه علم سرانجام خواهد توانست در مبارزه فنی علیه سرطان پیروز شود، افزوده است که اما این تنها نیمی از مبارزه با سرطان است و نیمه دیگر به سیاست گذاری ها مربوط می شود. اکونومیست نوشت: آمار مربوط به سرطان تکان دهنده است. در سال 2015 سرطان جان 8/ 8 میلیون نفر را گرفت. تنها بیماری که بیش از سرطان تلفات داشت بیماری های قلبی بود. به حدود 40درصد از آمریکایی ها طی طول عمرشان اعلام می شود که به سرطان مبتلا شده اند. این بیماری اکنون بیش از مالاریا جان آفریقایی ها را می گیرد.

از نقطه نظر کاملا فنی، می توان انتظار داشت که به مدد علم، در نهایت روزی اغلب سرطان ها یا به یک بیماری مزمن تبدیل خواهند شد یا قابل علاج می شوند. مبارزه با سرطان اما فقط در آزمایشگاه انجام نمی شود، بلکه در عمل های جراحی دکترها، در مدارس، در نظام های بهداشت و سلامت عمومی و در وزارتخانه های دولت نیز شکل می گیرد؛ اما پیام هایی که از این میدان های مبارزه ارسال می شود، به اندازه حوزه علم، امیدبخش نیست. سیاست گذاران در این بین چندان هم ناتوان نیستند. اقدامات بیشتری می توان انجام داد تا تشخیص داده شود که کدام یک از درمان ها (یا تلفیقی از درمان ها) موثرتر واقع می شود. اندازه گیری آمار ابتلا به سرطان و آمار بازماندگان و ثبت این آمار کمک می کند تا بفهمیم در کجا بیمارها از دست می روند. میزان دسترسی به مراقبت های بهداشت و درمان هم اهمیت بسزایی دارد و پیشگیری بهتر از درمان است. سرطان میلیون ها نفر را به کام مرگ می کشاند؛ اما نه به خاطر فقدان پیشرفت های علمی بلکه به خاطر سیاست های بد.