بزرگی می گفت انقلاب که شد هرکس جایی را گرفت و هویتش با آنجا شکل گرفت. آنان که جاهای اقتصادی را گرفتند مردان اقتصادی مملکت شدند و آنان که جای فرهنگی را گرفتند مردان فرهنگی شدند. انقلابی شده بود و باید همه چیز عوض می شد؛ از سازمان ها تا مدیرانشان. جوانان انقلابی مدیران مملکت شدند. مدیرانی که شاید تجربه ای هم در امور محوله نداشتند. جوانان آن سال ها متولدین دهه های بیست و سی بودند که با مدیریتشان پیش آمدند.

چنان پیش آمدند که هر حوزه ای به نامشان مهر خورد و صاحب نظر و مدعی حوزه ها و تجربه های دست به دست شده شدند. در روایتی می خواندم درگذشته یک دور سال قمری در سال خورشیدی که باعث قرین شدن زمانه