در طول تاریخ، همواره هنر دو مرجع عمده و مشخص داشته است. مرجع سیاسی و مرجع اقتصادی. برای مثال در عهد باستان، فراعنه مصر اهرام و مقبره های باشکوه می ساختند یا هخامنشی ها تخت جمشید را بنا می کردند و در ساخت آن هنرمندان را از هندوستان تا یونان به خدمت می گرفتند و هزینه های سرسام آور می دادند تا اول، قدرت و ثروت خود را به نمایش بگذارند و بعد سلطه سیاسی (سیاسی- نظامی) خود را ترویج نمایند.

این امر، یعنی پیوند مرجع سیاسی و مرجع اقتصادی در فرهنگ و هنر، تا پایان دوره کلاسیک و تا نخستین دهه ها از آغاز رمانتیسیسم یا به عبارت دیگر تا اوایل قرن نوزده میلادی بر تاریخ هنر حکمفرما بود و شاید بتوان هنر