دیروز خبری آمد که نتیجه تلاش های «مقداد باقرزاده» آموزگار سابق روستایی آیرقایه در شهرستان بجنورد به ثمر نشسته است. آسیه پورمند 13 ساله نخستین دختر روستا است که در مقطع متوسطه اول به مدرسه می رود.

دختری از ترکمن که با تمام محدودیت هایی که عرف حاکم بر روستا بر سر راهش گذاشته بود توانست پدرش را مجاب کند به مدرسه برود. خودش می گوید که عاشق تحصیل است و دوست دارد معلم روستایشان شود.

روایت ادامه تحصیلش از زبان خودش شنیدنی تر است: «آقا معلم درباره درس خواندن خیلی با من حرف زد و برایم توضیح داد که اگر درس بخوانم به کجاها می رسم. اما پدرم اجازه نمی داد برای اینکه در منطقه ما رسم نیست دختر درس بخواند. چون در روستای ما مدرسه وجود ندارد برای همین باید به روستاهای اطراف برویم و آنجا ادامه تحصیل دهیم. پدرم می گفت چون مدرسه مختلط بود نمی توانی درس بخوانی من هم اولش قبول کردم تا اینکه موضوع جالبی پیش آمد؛ همراه همکلاسی هایمان دوست داشتیم سوار هواپیما شویم و این واقعا برای ما یک آرزو بود. آقا معلم بلیت هواپیما را گرفت و ما از فرودگاه مشهد به تهران آمدیم. تهران خیلی بزرگ و قشنگ بود. آنجا فهمیدم دخترهای تهرانی خیلی فعالیت می کنند؛ درس می خوانند، دانشگاه می روند و دکتر و مهندس می شوند اما در روستای ما دخترها خیلی زود ازدواج می کنند.»

آسیه اینها را می گوید و می خندد: «من اصلا از روستا بیرون نرفته بودم. شهر خیلی بزرگ و جالب بود. دلم می خواست درس بخوانم وقتی برگشتم خیلی با پدرم حرف زدم از آقا معلم خواستم با پدرم حرف بزند و اجازه دهد تحصیل کنم. آقا معلم هم خیلی آمد و رفت و با پدرم حرف زد تا پدرم اجازه داد درس بخوانم. حالا با سرویس به مدرسه ای در روستای دیگری می روم که 9 کیلومتر با روستای خودم فاصله دارد.»

او از آرزوهایش می گوید: «می خواهم معلم روستا شوم. دانشگاه بروم و حسابی شهرهای ایران را بگردم. می خواهم باعث افتخار قوم و خویشم شوم. مثل خیلی از ترکمن های دیگر که باعث افتخار ما شدند.»