«ما دوست داریم فیلم بسازیم اما این بچه ای که بزرگ کردیم مثل یوسفی است که در چاه گرفتار شده است آن هم به دست برادران به ظاهر دلسوز خود. با این وجود من از هیچ کس گله و طلبی ندارم، زیرا ساختن «رستاخیز» شانس بزرگ زندگی من بوده و همین که این فیلم عاشورایی در کارنامه کاری ام است، برایم کافی و باعث افتخار است.» این تنها بخشی از دردل های احمدرضا درویش است. کارگردانی که برای اکران آخرین اثر خود، همه راه ها را امتحان کرده: گاهی به سکوت متوسل شده و گاهی هم روی آنتن تلویزیون، غم اکران نشدن «رستاخیز» را با مخاطب به اشتراک گذاشته است. با این همه او در تازه ترین اظهارات خود به مهر گفته باز هم سکوت می کند،