«چند نفر دوست دارند که علی کریمی سرمربی شان شود؟» سایت آی اسپورت در گزارشی نوشت: روند انتخاب سرمربی توسط مالکان جدید نفت تهران، تنها با همین یک سوال انجام شد. ساده و حیرت انگیز. نمایشی و غیرحرفه ای. جادوگر باید خودش را از این بازی بیرون می کشید. باید از آلوده شدن به کار در چنین باشگاهی خودداری می کرد و برای سرمربی شدن، صبروحوصله بیشتری به خرج می داد. کریمی اما به دل ماجرا زد و هدایت تیمی را قبول کرد که واضح به نظر می رسید مدیران اش به جز چند وعده توخالی چیز دیگری در چنته ندارند. شباهت جهانیان با بیزینس من های دیگری که در این سال ها به فوتبال وارد شده اند، از همان ابتدا توی ذوق می زد. او خودش را نماینده لالیگا در ایران معرفی می کرد اما باشگاهی با این وضعیت در فوتبال اسپانیا، هرگز اجازه پیدا نمی کند که به حیاتش ادامه بدهد. سنگ هایی که جهانیان از همان ابتدا برداشت، بیش از حد برای او و سوابق اش بزرگ بودند. سنگ هایی برای نزدن و حرف هایی برای عمل نکردن. کریمی و شاگردها دو هفته صبر کردند اما خبری نشد. انگار تنها اسم مالک عوض شده بود و رسم باشگاه، هنوز همان بود. آنها نخستین پیروزی را جشن گرفتند و علیه مالک باشگاه، موضع گرفتند. حالا مالک باشگاه خبر عجیب استعفای علی کریمی را منتشر کرده است. به صورت همزمان، جادوگر تیم را تمرین می دهد و استعفا را تکذیب می کند اما جهانیان با اصرار و اشتیاق به این استعفا می پردازد. پروژه عبور از کریمی خیلی زود در نفت تهران کلید خورده است. آنها از اسم جادوگر استفاده کردند تا اعتبار به دست بیاورند و قبل از همه، خود جادوگر را زیر سوال بردند. مدیری که برای انتخاب سرمربی جلوی دوربین از بازیکن ها سوال می کند، لابد در جلسه دیگری با یک نظرسنجی ساختگی دیگر اقدام به قطع همکاری با سرمربی خواهد کرد. فوتبال، هدف جهانیان نبوده، نیست و نخواهد بود. او برای شهرت به میدان آمده و در این راه، چه فرمولی بیشتر از بازی با اسم های مختلف جواب می دهد؟ نفت، اف. ث هالیوود جدید فوتبال ایران است. شلوغ و باورنکردنی. پرهیاهو و دروغین. تیمی که در حساب هایش، جز وعده چیز دیگری ندارد.