شش سال از شروع جنگ گذشته و شورای امنیت، شش قطعنامه در مورد آن صادر کرده است. در نگاه اول، به نظر می رسد که مساوات بین دو کشور رعایت شده، اما این عین بی عدالتی است. دزد قلدر زبان نفهمی به یک جوان تنها حمله کرده، اهالی هم به کمک دزد رفته اند تا جوان زودتر از پا بیفتد، در این میان کلانتری هم ظاهر عدالت خواهی می گیرد و از دو طرف می خواهد دعوا را تمام کنند. و ای کاش ماجرا همین بود.

شش روز پس از آغاز جنگ، قطعنامة 479 صادر شد؛ ضعیف و منفعل و بی خاصیت. انگار نه انگار که یک کشور زیاده خواه، به رسم مغول ها، به همسایه اش حمله کرده و هزاران نفر از مردم عادی را قتل عام کرده است. شورای امنیت سازمان ملل، نامی با این همه طمطراق و ادعا، خودش را جمع کرده و دربارة یک تجاوز واضح ظالمانه، قطعنامه ای بیرون داده که «از دو طرف خواسته می شود از توسل بیشتر به زور، خودداری کنند.»