بحث درباره تهیدستان شهری در علوم اجتماعی ایران مغفول واقع شده است و به تعبیر محمد مالجو در واقع آنچه به طور دقیق درباره این اقشار گسترده و وسیع می دانیم، این است که درباره ایشان چیزی نمی دانیم. تهیدستان شهری به عبارت دقیق اقشار و گروه های نابرخوردار از منابع قدرت هستند که ناگزیر زیست شان در قالب های رسمی و قاعده مند حکومت مندی غیررسمی تلقی می شود و تمام تلاش قدرت آن است که جنبه های نامریی آن را مریی کند. علیرضا صادقی به تازگی در رساله ای به زیست روزمره تهیدستان شهری در ایران با تمرکز بر دهه های 1380 و 1390 پرداخته است، پژوهشی که به اذعان محققان بعد از کار ماندگار آصف بیات یعنی سیاست های خیابانی