در زیارت اربعین می خوانیم؛ «بذل مهجته فیک». یعنی امام حسین علیه السلام خونش را برای تو داد. لفظی که اینجا به کار رفته و بسیار قابل تامل و دقت است، لفظ «فیک» است. در بعضی از مضامین دیگر آمده است؛ «فی

سبیل الله». اما اینجا لفظ «فی الله» است. اینجا نفرمود «بذل مهجته فی سبیلک - خونش را در راه تو داد.» اگر چه ما در فارسی همین گونه ترجمه می کنیم ولی این مفهوم از زبان معصوم و امام صادق علیه السلام است و این کلمات هر کدام در جای خودش دقیق و حساب شده است. خونی که تقدیم شده، به ذات خدا نثار شده است و اینجا لفظی که به کار رفته «بذل مهجته فیک» است. یعنی این خون برای ذات تو ریخته شد. وقتی صحبت از ذات است، یعنی انسان باید مراحل عالی کمال را بگذراند، تا وقتی خونش را تقدیم می کند، برای ذات تقدیم کند نه برای صفات و نه برای فعل، تا این خون بتواند نمو کند و ریشه بدواند. چون ریشه در ذات دارد و برای ذات ریخته شده است، آن قدرت را دارد که کمر جهالت را بشکند و حیرت و ضلالت را تبدیل به هدایت کند. همین طور که خون حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام این چنین کرد.