روزنامه ها کم کم بدل به کالای لوکسی در دست همان اندک مخاطب و خواننده ای که وفادار مانده، شده است. بیشتر اخباری که در روزنامه ها منتشر می شود همانی است که مخاطبانش در توئیتر، تلگرام، یا حتی در اینستاگرام و... خوانده اند، اما انگار روزنامه را می خرند، دست شان می گیرند یا روی میزشان می گذارند که تا اندازه زیادی جایگاه خود را در ذهن افرادی که با آنها مناسبات کاری یا اجتماعی دارند تعریف یا حتی بازتعریف کنند. درست مثل کلیشه ای که درباره کتابخانه ها و کتاب های خاک خورده و باز نشده گفته می شد و می شود. البته امروز با اقلیت دیگری از روزنامه خوان ها طرف هستیم که روزنامه را می خرد و آرشیو می کند تا چند سال بعد تکه ای از روزنامه امروز را در یکی از شبکه های پیام رسان یا اجتماعی منتشر کند.