خبر حضور 86 مستندساز زن به عنوان متقاضی برای شرکت در جشنواره سینما حقیقت، خبر خوبی است. خبری که می تواند کمیتی از آنچه را که در سینمای مستند و حضور زنان در این عرصه می گذرد نشان دهد.

حالا کمابیش همه اذعان دارند که زنان در عرصه سینمای مستند بسیار فعال هستند. نگاه تیزبین و کاونده آنان که الفبای اولیه ساخت مستند است، بخوبی در آثارشان دیده می شود و هویت موشکافانه اش به مولفه ای تاثیرگذار تبدیل شده است. از سوی دیگر باید توجه داشت که در سینمای مستند به نسبت سینمای داستانی، بودجه کمتری برای ساخت فیلم نیاز است و گاهی مستندسازان، توانایی این را دارند که خودشان فیلم های شان را تهیه کنند پس چون پای پول کمتری در میان است استقلال بیشتری وجود دارد. همین خصیصه باعث می شود که مستندسازان دست بازتری برای انتخاب سوژه داشته باشند و میدان را برای بروز خلاقیت بازتر بیابند. قاعدتا مستندسازان زن نیز از این قاعده مستثنی نیستند و از این خصوصیت یا امکان بخوبی استفاده می کنند.

با حضور زنان مستندساز به گمانم چشم انداز روشنی را می توان برای آینده سینمای ایران چه در وجه مستند و چه در وجه داستانی متصور شد. آینده ای که بدون شک در کیفیت و شکل زندگی هنری و اجتماعی ما تاثیر می گذارد و دریچه های تازه ای را به روی ما باز خواهد کرد.

حضور زنان در این عرصه را باید مغتنم شمرد. زنانی که دوش به دوش دیگر همکاران شان، به فکر رقم زدن فردایی روشن تر هستند، چه برای سینما و چه برای مردمی که قصه های شان را از دریچه دوربین مستندسازان روایت می کنند.