«علم جدید» حدود سیصد یا چهارصد سال پیش به وجود آمد و صورت تکامل یافته علم یونانی، چینی، مصری، هندی و ایرانی نیست بلکه طرح تازه ای است که در قرن هفدهم به وجود آمد. از آن زمان افرادی در ایران، مصر و چین با این علم مخالفت می کردند و همین مخالفت ها نیز موجب عقب افتادن شان از علم شد. واقعیت این است که ما این علم را از اروپا گرفتیم و راه توسعه، راه اروپایی است.

ایران زمان غزنوی، ایران زمان ساسانی نه توسعه یافته بوده است نه توسعه نیافته. زیرا آن زمان، اساسا «توسعه» مطرح نبود؛ یک نظم ثابت تاریخی حاکم بود، زندگی هم ثبات داشت اما این ثبات از جنس نظم متحول و متغیر جدید نبود. نظم متحول امروز، هیچ