قبل از اذان صبح، در ورودی اردوگاه باز شد و دو دستگاه ماشین غیرنظامی با پلاک مخصوص وارد شدند. سرنشینان کت وشلوار به تن داشتند و به نظر می رسید غیر نظامی اند! دو خانم و سه آقای اروپایی و دو نفر عراقی عالی رتبه نیز با فرم نظامی در ماشین نشسته بودند.

آقایی از نیروهای صلیب سرخ ضمن سلام و احوالپرسی؛ به معرفی سازمان صلیب سرخ جهانی پرداخت و خود را نماینده آن سازمان در شناسایی اسیران جنگی نامید. برادری دست بلند کرد و ضمن اعتراض به عملکرد صلیب سرخ جهانی، به دردها، رنج ها و شکنجه های دوران اسارت، توسط دولت عراق اشاره کرد. مامور صلیب سرخ در دفاع از جایگاه ماموریتی خود توضیح داد: «ما همواره از دولت عراق می خواستیم اجازه دهد شما را ملاقات کنیم و ارتباط نامه ای با خانواده هایتان را برقرار کنیم، اما دولت عراق این اجازه را به ما نداد.»