گروه حوادث / ظهر یکی از روزهای پاییز سال 1370، پسر چهارساله ای ازاهالی محله نعمت آباد تهران در غیاب مادرش به بیرون از خانه رفت.اما با گذشت 26 سال هنوز اثری از او به دست نیامده است.

عقربه های ساعت روی عدد 12 قرارگرفته بود که مادر چادرش را برداشت تا راهی نانوایی شود.اما قبل ازرفتن چندباری از پسرش مجتبی هم خواست همراهش برود. اما پسر کوچولوی 4 ساله که سرگرم بازی بود، توپش را محکم در بغل گرفت و با خواهش گفت: «تو برو نان بگیر من می خواهم در خانه بمانم و بازی کنم.»با اینکه نانوایی روبه روی خانه شان بود و فاصله چندانی با منزل نداشت اما مادردل نگران بود که مبادا مجتبی به گاز یا کلید برق دست بزند. از این رو تاکید کرد: «در این مدتی که نیستم به چیزی دست نزن و فقط با توپت بازی کن.»مادر سفارش های لازم را کرد و از خانه خارج شد و به آن طرف خیابان رفت و در صف نانوایی ایستاد.