وارد کردن اطلاعات پزشکی و مرتبط با سلامت در یک اپلیکیشن تلفن همراه، به هیچ وجه روش مناسبی برای اطلاع رسانی در حوزه سلامت نیست. اگر این اطلاعات، شامل نشانی مطب پزشکان یا داروخانه ها و حتی نحوه اطلاع بیماران از موجودی یک داروی خاص در داروخانه ها باشد، متفاوت از این است که این اپلیکیشن برای ارایه توصیه های دارویی و درمانی و پزشکی مورد استفاده قرار بگیرد. حتی برای ارایه نشانی مراکز درمانی هم، سامانه 190 در وزارت بهداشت طراحی شده که از طریق شبکه سراسری تلفن، پاسخگوی مخاطبان است. اما اپلیکیشن برای ارایه توصیه های درمانی به هیچ وجه مورد تایید وزارت بهداشت نیست زیرا شرایط هر بیماربا بیمار دیگر متفاوت است و دارو، فقط باید با نظر پزشک معالج تجویز شود و حتی تغییر دوز مصرف هم باید با نظر پزشک متخصص باشد و چنین توصیه ها و تغییراتی، نمی تواند تابع برنامه نرم افزاری باشد. من هم اگر بیمار شوم، هیچگاه برای درمان تابع برنامه اپلیکیشن و نرم افزار تلفن های همراه نخواهم بود بلکه حتما با نظر پزشک و با مشاوره مستقیم با پزشک متخصص، فرآیند درمان را تنظیم می کنم. استفاده از اپلیکیشن تلفن همراه برای توصیه های دارویی هم به هیچ وجه پذیرفته و علمی نیست زیرا حتی دو فرد با یک بیماری مشترک، باید بر اساس ویژگی های فیزیولوژیک بدن و علائم فردی، دارو دریافت کنند و نمی توانیم یک نسخه واحد، حتی برای دو نفر با علائم مشابه بیماری تجویز کنیم. اگر چنین کاری، ممکن و علمی بود، پزشکان 10 نسخه متفاوت می نوشتند و هر بیماری به مطب شان می آمد، یکی از این نسخه ها را به او می دادند. در حالی که تجویز دارو و درمان، بر اساس معاینه پزشک و بررسی شرایط و سابقه سلامت بیمار و حتی تداخلات دارویی انجام می شود. اپلیکیشن تلفن همراه، به هیچ وجه نمی تواند ابزار صحیحی برای درمان بیماری ها باشد و هر نوع مداخله درمانی خارج از استانداردهای درمان که توسط وزارت بهداشت تدوین شده، تخلف است. چه مداخله یک فرد فاقد صلاحیت ورود به عرصه درمان و چه یک اپلیکیشن تلفن همراه.