آیت الله العظمی حجت در هفته آخر عمر خود احساس کرد که روزهای آخر عمرش را می گذراند. به قرآن مراجعه کرد و این آیه آمد: «له دعوه الحق» به همین جهت یقین به ارتحال وملاقات حضرت حق کرد.اول کاری که ایشان درآستانه ورودبه ابدیت کردند این بود که دستوردادند مهرشان شکسته شود.

داماد ایشان آیت الله شیخ مرتضی حائری فرزندموسس حوزه به وراث عرض کردند: اگر به من اطمینان دارید مهر را به من بسپارید، اگر از دنیا نرفت برمی گردانم، اگر مشیت بر فوت بود می شکنم و وراث قبول کردند. کاردوم آقااین بودکه دستوردادندهرچه ازوجوهات موجوداست همه راجهت تقسیم بین طلاب به نجف ارسال کنندتااینکه لحظه های آخررسید.

حضرت آقا تربت امام حسین(ع) را خواستند و مقداری از آن را به دهان مبارک گذاشتند و فرمودند:«هذا آخر زادی من الدنیا» یعنی تربت حسین(ع) آخرین خوراک من از دنیاست و من با ذائقه تربت حسین(ع) از دنیا خواهم رفت.

داماد ایشان آیت الله حائری می گوید من از خانمم پرسیدم آیا بعد از تربت، چیزی میل فرمودند؟ گفت مجبور بودیم قطره ای به دهان ایشان بچکانیم، از یک گوشه دهان ریختیم ولی از گوشه دیگر خارج شدو آرزوی ایشان عملی گردید.

مستحب است کام بچه نیز با تربت امام حسین(ع) گرفته شود تا اولین طعمی که بچه می چشد طعم خاک حسین(ع) و تربت شهید باشد و چه نیکوست که طعم اول و آخر یک انسان، طعم تربت کربلا باشد.جمعی از علماء حساس بوده اند که هنگام ترک دنیا به نحوی با امام حسین(ع) مرتبط باشند. مرحوم آقای حجت آن گونه مرتبط شده اند و حضرت آیت الله میلانی وقتی یقین به فراق و تبدل نشاه کردند دستور دادند روضه خوان بیاید و روضه بخواند، روضه خوان روضه را شروع کرد و آقای میلانی در حالی دنیای خود را عوض کردند که اشک بر سیدالشهداء از چشمان ایشان جاری بود.

کانال رسمی آیت الله سید حسن عاملی

https://telegram.me/seyed_hasan_ameli