روزی حارث همدانی به حضور امام علی(ع) آمد. حضرت از علت آمدن او جویا شد. او گفت: عشق و علاقه به شما مرا به اینجا کشانیده است.

امام علی(ع) در تایید سخن او فرمود: به خدا همین طور است. هیچ انگیزه ای جز محبت ما تو را به اینجا نیاورده است. آنگاه علی(ع) به عنوان تشکر از اظهار علاقه این دوست صمیمی خویش به او فرمود: بدان که هیچ بنده ای از دوستان ما نمی میرد مگر اینکه در هنگام مردن، مرا آن طوری که دوست دارد می بیند و همچنین از دشمنان و مخالفین ما هم کسی نمی میرد تا اینکه در هنگام مرگ، در حالی که دلش نمی خواهد، مرا می بیند و شرمنده می شود. (1)

همچنین امام علی(ع) می فرماید: از غلو در محبت ما بپرهیزید و اعتقاد داشته باشید که ما مخلوق و پرورده خداییم و آنگاه از فضایل ما هرچه دوست دارید بگویید. (2)

1- اعلام الدین دیلمی، ص 448

2- بحارالانوار، ج 10، ص 92