زندگی علی اشرف درویشیان بسیار غم انگیز بود و من از این بابت همیشه دچار یک جور کدورت از زندگی بودم. علی اشرف، زندگی سختی را گذراند. یا زندان بود یا از معلمی اخراج شد و یا زیر تهدید بود و بعد هم که در کشاکش زمانه و دشواری های آن بیمار شد و چنان بیماری سنگین بود که چون دکتر خسرو پارسا مرا خبر داد و بر بالینش رفتم، علی اشرف تقریبا مرده بود و فشارش چنان بالا رفته بود که کاری از کسی برنمی آمد اما او بازگشت و البته از همان موقع از دست رفته بود. به هر تقدیر این زندگی غم انگیز به پایان رسید و فکر می کنم هم خودش آسوده شد و هم خانواده اش. برای اینکه وقتی قریب به شش ماه پیش به دیدارش رفتم، متوجه شدم که