جایی خواندم که در قطب شمال گرگ ها را این گونه شکار می کنند: روی تیغه ای برنده مقداری خون می ریزند و آن را در قالب یخی قرار داده و در طبیعت رها می کنند. گرگ آن را می بیند، یخ را به طمع خون لیس می زند. یخ روی تیغه کم کم آب می شود و تیغه تیز، زبان سرد و بی حس شده گرگ را می برد. گرگ خون بیشتری می بیند و به تصور و خیال اینکه شکار و طعمه خوبی پیدا کرده بیشتر لیس می زند؛ اما نمی داند یا نمی خواهد بداند که با آن حرص وصف ناشدنی و شهوت سیری ناپذیر، دارد خون خودش را می خورد! آن قدر از آن گرگ زبان بسته خون می رود تا به دست خودش از حال می رود. نه گلوله ای شلیک می شود و نه حتی نیزه ای پرتاب! اما گرگ با همه غرورش سرنگون می شود.