یکی از چالش های شناخت فرد در دانش فلسفه و روانشناسی این است که سراغ چه بخشی از وجود فرد بروم که اگر آن بخش را نیک بشناسیم در واقع به شناخت او رسیده باشیم. از قدیم، این مساله در میان فرزانگان تاریخ، محل اختلاف بوده است. در این گفتار قصد داریم نکاتی را بگویم که برخی فیلسوفان و روان شناسان برای شناخت فرد مطرح می کنند. (البته من، خود با نگاه روانشناسان همدل تر هستم) آیا می توان برای شناخت فرد به «گفتار» و «کردار» او رجوع کرد؟ شکی نیست که گفتار و کردار فرد نمی تواند بازگوکننده تمامی شخصیت و منش آدمی باشد؛ حتی باورهای درونی آدمی هم از این نظر ملاک خوبی نیستند. «دیوید گیون» در میان فیلسوفان و «ویلیام