من مانند بسیاری از کارآفرینان دیگر، با فقر بزرگ شدم. پدر و مادرم از هم جدا شده بودند و مادرم با یک حقوق کارمندی و 300 دلار ماهانه ای که پدرم می داد، سرپرستی من و خواهر کوچکم را برعهده داشت.

ما در محله کوچکی زندگی می کردیم؛ خانه ما یک کولر آبی در آشپزخانه داشت که باید کل خانه را خنک می کرد. صاحبخانه ما هیچ چیزی را تعمیر نمی کرد. یک نقطه روی زمین آشپزخانه ما کاملا خالی و تبدیل به سوراخی بزرگ شده بود. برای سال ها، تنها تعمیر آن یک تکه تخته بود که روی آن قرار گرفته بود. نمی توانم بگویم چند بار شست پایم به آن گیر کرد یا روی این تخته افتادم.وقتی اندکی بزرگ تر شدم، به خانه پدرم و همسرش- نامادری بدجنسم- نقل مکان کردم- کسی که مدام ما را اذیت می کرد.