در جامعه کنونی ایران بخصوص در سه دهه اخیر فرهنگ و بویژه صنعت نشر کاغذی در انزوا قرار گرفته و احیانا اگر ناشری با مشکلات مالی و اقتصادی مواجه شود متاسفانه هیچ ارگان و شخص حقیقی از او حمایت نمی کند تا بلکه مشکلاتش حل شود و بتواند به کار خود ادامه دهد به همین سبب است که کتابفروشان تغییر شغل می دهند و نیاز به بازگویی ندارد و ناشران یا ورشکست می شوند و کارشان به دادگاه و حبس می کشد و گوشه انزوا اختیار می کنند یا بدون دردسر نشر خود را به طور محض جمع می کنند و از کار کتاب بیرون می آیند و دنبال شغل دیگری می روند در حالی که می بینیم در همین جامعه کنونی حامیان مالی و سرمایه داران روی تیم های ورزشی و بخصوص باشگاه های فوتبال سرمایه گذاری می کنند و حامی مالی آنها می شوند و حتی از برخی از فوتبالیست هایی که با باشگاه های خود مشکل و منازعه مالی دارند با حمایت مالی خود مشکل را حل می کنند و حتی حامیان مالی هستند که سرمایه گذاری می کنند و نیز حامی مالی فیلمسازان و خوانندگان می شوند و در برخی موارد حامی راه اندازی نشریه و رسانه می شوند. تمام این مواردی را که برشمردم بدانید سود اقتصادی برای این افراد دربردارد و فقط ناشران هستند که با ده ها سال سابقه نشر کتاب بدون حامی مالی بسر می برند گرچه یکی از مدیران فرهنگی گفته است صنعت نشر کاغذی مهم تر از صنعت نفت است؛ ما ناشران و نویسندگان می دانیم که این حرف فقط تعارف است و حرفی گذرا بیش نیست چون در حال حاضر که این مقاله را می نویسم چند ناشر تغییر شغل داده یا ورشکست شده یا دچار چک های برگشتی، محاکم قضایی و حبس شده اند و صنعت نشر کاغذی آخرین نفس های خود را می کشد و در حال اضمحلال و فروپاشی است. حالا کدام حامی مالی و خیرین فرهنگ این مرز و بوم است که مشکل آنها را حل کند جای تاسف دارد.