اهمیت تجاری بازار تهران و رشد کشاورزی اطراف تهران، نخستین عامل شهر شدن آن بود. پس از آن باید به عوامل دیگر یعنی موقعیت ارتباطی و نظامی آن، موقعیت زیارتگاهی امامزاده عبدالعظیم و سیدحمزه که صفویان وی را جد خود می دانستند و موقعیت شکارگاهی آن اشاره کرد.

به این ترتیب هسته اولیه ساخت کالبدی تهران در کانون تقاطع راه های ارتباطی شرقی-غربی و راه های شمالی-جنوبی و در کنار عناصر اولیه تجمع و تمرکز (بازار، مسجد جامع، امامزاده زید، امامزاده یحیی و امامزاده سیدنصرالدین) بنیان گذاشته شد و قدیمی ترین محله های مسکونی آن یعنی محله بازار و عودلاجان در جوار آن شکل گرفت.

منبع: جواد مهدیزاده، «دوره تکوین و شکل گیری تهران قدیم»، جستارهای شهرسازی، 1381.