مردم سنگ تمام گذاشتند. مثل همیشه. درد که هجوم می آورد فرقی نمی کند اهل کجای این خاک باشی، چنان از مهر و روشنایی نور می بخشند، که درد فراموش می شود. می شود؟ نه به این سادگی، با این حال می دانیم و می دانند که زلزله زدگان تنها نیستند.

سیل کمک های مردمی راه افتاده است. گرفتاری هایی هم هست. سوءاستفاده هایی، ندانم کاری هایی، ولی اصل ماجرا این است که مردم به یاری آمده اند. این روزها آنقدر درباره نحوه کمک به زلزله زدگان گفته اند و شنیده ایم که هر حرفی تکراری است، با این حال یک چیزهایی باید روشن شود. به یک حرف هایی باید گوش بدهیم. وقتی می گویند به صورت شخصی اقدام نکنید، دلیل دارد. دلیلش جاده پر از ترافیک و بند آمده کرمانشاه که کمک رسانی و جابه جایی مصدومین را سخت کرده است. دلیلش، روستاهایی که هنوز امدادرسانی نشده اند یا کمتر از بقیه مورد توجه قرار گرفته اند. به خاطر همین باید اعتماد کنیم، به نهادها و سازمان هایی که برای چنین مواقعی طراحی شده اند. مهم ترین شان، هلال احمر. باید اجازه دهیم که کمک ها از مجرای درست به دست نیازمندان برسد. باید مواظب باشیم که به سوءاستفاده ها و بدکرداری ها مجال بروز ندهیم.

وقتی هلال احمر هست چرا شخصی اقدام کنیم؟ چرا به جای برداشتن مشکل، باز کردن گره، خودمان مشکل جدیدی درست کنیم؟

اعضای هلال احمر شبانه روز در حال تلاشند. در کنار همه دیگرانی که می خواهند کاری کنند. در کنار ارتش، در کنار امدادگرانی که جان بر سر کار گذاشته اند. سیل مهربانی بی وقفه تان را هدفمند روانه کنید. در برابر تمام جهان رو سفید شده ایم. ما، مردم، روسفید شده ایم. کرمانشاه تنها نیست و ایران تا ما را دارد، سر پا می ماند.