(بدان این سالک راه حق!) اگر در خود یافتی حلاوت مناجات حق را و شیرینی ذکر خدا را چشیدی و از جام رحمت و کراماتش نوشیدی و حسن اقبال و اجابتش را در خود دیدی، بدان که سزاوار خدمت مقدسش شدی. پس داخل شو که ماذونی و در امانی، و اگر در خود این حالات را ندیدی، به درگاه رحمتش وقوف کن، همچون مضطری که تمام چاره ها از او منقطع است و از آرزوها دور و به اجل نزدیک است. و چون عرض ذلت و مسکنت خود را کردی و به باب او التجاء پیدا نمودی و از تو صدق و صفا دید، به چشم رحمت و رافت به تو نظر کند و از تو دستگیری فرماید، و تو را موفق به تحصیل رضای خویش فرماید، زیرا که آن ذات مقدس، کریم است و کرامت را به بندگان بیچاره اش دوست دارد. چنانچه می فرماید: «امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء» (1) (النمل - 62)

1- آداب الصلوه، امام خمینی؛(ره)، ص 106