این نوشتار بدون هیچ مقدمه ای به تحلیل موضوع شرایط پس از زلزله اخیر پرداخته و خواهان رهیافتی است برای «مدیریت پس از بحران»؛ چه، مقدمه گاهی خود تنها فرسودن قلم است در دورانی از بهت نگاه دیرباور بر صورتی رنجور....

بی هیچ شائبه ای، پس از بحران هایی مانند زلزله، سیل، آتش سوزی و... هر موضوع خانمان سوزی که موجب آوارگی و دل آشوبی شود، آنچه اهمیت دارد حل وفصل وضعیت حادث در ممکن ترین و احتمالا دردسترس ترین و بهترین با درنظرگرفتن داشته ها، علم و بر مبنای حقایق و واقعیت هاست؛ نه افسوس و ناله برای گذشته هایی سهل انگارانه [هرچند گذشته می تواند درسی باشد برای فردایی بهتر و عقلانی تر و به عبارتی دانش بنیان تر]. با درنظرگرفتن چنین شرایطی، درحال حاضر پس از آنچه در کرمانشاه و سرپل ذهاب رخ داده است، اولویت آماده سازی مسکن و سکونتگاه هایی برای بازماندگان این اتفاق تلخ است.