«سیاهکل غلغله بود، وسط شهر جلوی منبع آب، روبروی منزل کاظم دهپور، وسط شالی زار محمدرضا دهپور که در دوران دانش آموزی وقتی پاییز زمینش خشک می شد، با احمد و محمود و وحید و حمید و شهری بهروز و بهزاد و اکبر و اصغر و بیژن و نوشیروان رز، فوتبال بازی می کردیم، فرودگاه برای هلیکوپتر درست کرده بودند. گروهان، گروهان ژاندارم و سرباز از زمین و هوا به گیلان و سیاهکل فرو می ریختند! و نظامیان از آدم های سیاهکل افزون شده بودند و شروع کرده بودند به تفتیش رد پای چریک ها در خانه به خانه خانه های لیش، مهربون، شاغوزلات و هرجایی که مشکوک بودند...»؛ این بخشی از کتاب «داستان سیاهکل» ناصر وحدتی است که به تازگی چاپ پنجمش