وقتی مردم احساس می کنند تاریخ و فرهنگی وجود دارد که می توانند به آن رجوع کنند، در زندگی شخصی نیز احساس استواری و وحدت شخصیت می کنند. در نتیجه زنده بودن افراد وابسته به همین است و این می تواند پشتوانه ای باشد برای استواری فردی و یک زندگی خلاق. ولی حفظ این دوگانه کار آسانی نیست. یعنی اینکه هر انسان هم فردیت خود را حفظ کند و هم مخیله اش مملو از میراث، جامعه، فرهنگ و آداب و رسوم اجتماعی باشد. فرد در بدو امر برای زنده بودن فردی خویش نیاز دارد جامعه را به محاق ببرد. در مقابل جامعه نیز می تواند امکان خلاقیت های فردی را به صفر برساند. ما همیشه در این بستر حرکت می کنیم. اگر امروز احساس کنیم آینده و افقی