اینجانب پدری کارگر هستم که فرزندم متقاضی کاشت حلزون شنوایی است.

لازم به ذکر است که خرید پروتز شنوایی، انجام تشریفات اداری و مالی آن بر عهده هیئت امنای صرفه جویی ارزی در معالجه بیماران می باشد و پس از برگزاری مناقصه پروتز تهیه می شود.

در بین پروتز های عرضه شده سه مارک عمده وارداتی وجود دارد (مدل- نکلئوس- ادوند) که بیشترین استفاده را در کاشت حلزون در کشور دارند و بنا بر نظر پزشکان گاه یک مارک خاص برای یک متقاضی تجویز می شود و گاه نوعی دیگر. بنابراین وجود این سه نوع پروتز پر مصرف در چرخه عرضه و به اندازه کافی (که در گذشته هم وجود داشت)منطقی به نظر می رسد.

اما در حال حاضر مدتی است که پس از برگزاری مناقصه خرید، تنها یک نمونه و مارک پروتز از سوی هیئت امنای ارزی ارائه می شود که با تجویز پزشکان در مواردی تناقض دارد. به عنوان نمونه پزشکان زیادی از جمله پزشک فرزند من به دلایل فنی و شرایط جمجمه کودکان یک نوع خاص (نکلئوس) را مناسب کاشت می دانند که متاسفانه نبود این نوع پروتز در چرخه عرضه باعث متوقف ماندن روند درمانی کودک من و بالغ بر 700کودک دیگر شده است.

از آنجا که بهترین زمان کاشت حلزون شنوایی در سن زیر دو سال است متاسفانه توقف این روند و عرضه یک نوع پروتز که شاید برای همه سنین و شرایط متقاضیان همخوانی ندارد باعث از دست دادن زمان و تشدید نگرانی خانواده های این کودکان شده است. از مسئولان امر در دولت و مجلس، وزارت بهداشت و خصوصا هیئت امنای صرفه جویی ارزی در معالجه بیماران که در سال های اخیر نقش پرثمر و تلاش خوبی برای معالجه بیماران در شاخه های مختلف داشته است درخواست دارم با تامین هزینه لازم و برنامه ریزی توام با سرعت عمل به نیاز ویژه کودکان ناشنوا و نگرانی خانواده های آنها بیش از پیش توجه کنند.

پدر یک کودک ناشنوا

وقتی حدود 30 سال قبل در عنفوان جوانی عاشقانه و با حداقل حقوق به خدمت آموزش و پرورش درآمدیم، همواره با این ذوق که مادیات ارزش ندارد و معلمی شغل انبیاست، با حقوق بسیار کم به آموزش فرزندان این مرز و بوم ادامه دادیم.

در این سال ها با همه اختلافات دستمزدی که با سایر کارکنان دولت داشتیم سوختیم و ساختیم، اما حال که در شرف مراحل بازنشستگی هستیم، از سوی سازمان بازنشستگی اعلام شده که می بایست حق بیمه دوران حق التدریسی خود را در سال‎های اولیه خدمت با 22 درصد و مبنای حقوق یک میلیون تومان پرداخت کنیم.

در حالی که حقوق معلمان حق‎التدریسی 30 سال پیش بین 1400 تا 3 هزار تومان بود و حالا با مبنای حقوق یک میلیون تومان این مبلغ پرداختی بیمه از سوی معلمان را برای همکاران بازنشسته بین 5 تا 20 میلیون تومان برآورد کرده اند. حال با توجه به بالا بودن مبلغ و ناتوانی معلمان در پرداخت، باید به اجبار تعهدنامه و امضاء بدهیم که این مبلغ را از حقوق ناچیز بازنشستگی مان کسر کنند.

گفتنی است، قانون فوق تنها برای بازنشستگان سال 96 اعلام شده و همکارانی که در سنوات قبل بازنشسته شده اند، شامل این قانون نشده اند و تفاوت حق بیمه سال های ابتدایی خدمت آنها بر اساس حقوق همان زمان تعیین شده است.

مراحل اجرایی فوق در قانون اصلاح مقررات بازنشستگی به صراحت اعلام شده و از مسئولان استدعا داریم تا مراتب را مورد بررسی مجدد قرار دهند.

جمعی از بازنشستگان مهر 96 آموزش و پرورش