امروز یکصدمین روزی است که بنده و همکارانم، سکان شهرداری تهران را در دست گرفته ایم؛ نهادی عمومی و خدمتگزار که نقش بی بدیلش در معادلات شهری و ملی بر هیچ کس پوشیده نیست. در طول این مدت شهرداری تهران مسائل و مشکلات گوناگونی را پشت سر گذاشته و افق های تازه ای را برای خود ترسیم کرده است که شرح آن بی شک در حوصله این مقال نیست؛ آنچه مرا به نگارش این یادداشت ترغیب کرد، فضای تازه و مشترکی است که در طول این 100 روز بین شهرداری تهران و دولت محترم دوازدهم شکل گرفته است؛ فضای تازه ای که مصادیقش کم نیست و من تلاش می کنم در این یادداشت گوشه هایی از آن را بازگو نمایم.